regillus
Latin
Étymologie
- (Adjectif) De rectus (« droit »).
- (Nom commun) Diminutif de rex (« roi »).
Adjectif
| Cas | Singulier | Pluriel | ||||
|---|---|---|---|---|---|---|
| Masculin | Féminin | Neutre | Masculin | Féminin | Neutre | |
| Nominatif | regillus | regillă | regillum | regillī | regillae | regillă |
| Vocatif | regille | regillă | regillum | regillī | regillae | regillă |
| Accusatif | regillum | regillăm | regillum | regillōs | regillās | regillă |
| Génitif | regillī | regillae | regillī | regillōrŭm | regillārŭm | regillōrŭm |
| Datif | regillō | regillae | regillō | regillīs | regillīs | regillīs |
| Ablatif | regillō | regillā | regillō | regillīs | regillīs | regillīs |
regillus
- À fil droit, à trame vertical.
- Exemple d’utilisation manquant. (Ajouter)
Nom commun
| Cas | Singulier | Pluriel |
|---|---|---|
| Nominatif | regillus | regillī |
| Vocatif | regille | regillī |
| Accusatif | regillum | regillōs |
| Génitif | regillī | regillōrum |
| Datif | regillō | regillīs |
| Ablatif | regillō | regillīs |
regillus \Prononciation ?\ masculin
Références
- « regillus », dans Félix Gaffiot, Dictionnaire latin français, Hachette, 1934 → consulter cet ouvrage