refractus
Latin
Étymologie
Nom commun
| Cas | Singulier | Pluriel |
|---|---|---|
| Nominatif | refractŭs | refractūs |
| Vocatif | refractŭs | refractūs |
| Accusatif | refractum | refractūs |
| Génitif | refractūs | refractuum |
| Datif | refractūi ou refractū |
refractibus |
| Ablatif | refractū | refractibus |
refractus \Prononciation ?\ masculin
- Réfraction, répercussion.
- Exemple d’utilisation manquant. (Ajouter)
Forme de verbe
| Cas | Singulier | Pluriel | ||||
|---|---|---|---|---|---|---|
| Masculin | Féminin | Neutre | Masculin | Féminin | Neutre | |
| Nominatif | refractus | refractă | refractum | refractī | refractae | refractă |
| Vocatif | refracte | refractă | refractum | refractī | refractae | refractă |
| Accusatif | refractum | refractăm | refractum | refractōs | refractās | refractă |
| Génitif | refractī | refractae | refractī | refractōrŭm | refractārŭm | refractōrŭm |
| Datif | refractō | refractae | refractō | refractīs | refractīs | refractīs |
| Ablatif | refractō | refractā | refractō | refractīs | refractīs | refractīs |
refractus \Prononciation ?\
- Participe passé de refringo.
Références
- « refractus », dans Félix Gaffiot, Dictionnaire latin français, Hachette, 1934 (page 1331)