ratiocinativus
Latin
Étymologie
- Dérivé de ratiocinatus, avec le suffixe -ivus.
 
Adjectif
| Cas | Singulier | Pluriel | ||||
|---|---|---|---|---|---|---|
| Masculin | Féminin | Neutre | Masculin | Féminin | Neutre | |
| Nominatif | ratiocinativus | ratiocinativă | ratiocinativum | ratiocinativī | ratiocinativae | ratiocinativă | 
| Vocatif | ratiocinative | ratiocinativă | ratiocinativum | ratiocinativī | ratiocinativae | ratiocinativă | 
| Accusatif | ratiocinativum | ratiocinativăm | ratiocinativum | ratiocinativōs | ratiocinativās | ratiocinativă | 
| Génitif | ratiocinativī | ratiocinativae | ratiocinativī | ratiocinativōrŭm | ratiocinativārŭm | ratiocinativōrŭm | 
| Datif | ratiocinativō | ratiocinativae | ratiocinativō | ratiocinativīs | ratiocinativīs | ratiocinativīs | 
| Ablatif | ratiocinativō | ratiocinativā | ratiocinativō | ratiocinativīs | ratiocinativīs | ratiocinativīs | 
ratiocinativus \ɾa.ti.oː.ki.naː.ˈtiː.wus\
Références
- « ratiocinativus », dans Félix Gaffiot, Dictionnaire latin français, Hachette, 1934 → consulter cet ouvrage