ranta
: ränta
Étymologie
- Étymologie manquante ou incomplète. Si vous la connaissez, vous pouvez l’ajouter en cliquant ici.
Nom commun
Déclinaison
| Cas | Singulier | Pluriel |
|---|---|---|
| Nominatif | ranta | rannat |
| Génitif | rannan | rantojen rantain (rare) |
| Partitif | rantaa | rantoja |
| Accusatif | ranta [1] rannan [2] |
rannat |
| Inessif | rannassa | rannoissa |
| Élatif | rannasta | rannoista |
| Illatif | rantaan | rantoihin |
| Adessif | rannalla | rannoilla |
| Ablatif | rannalta | rannoilta |
| Allatif | rannalle | rannoille |
| Essif | rantana | rantoina |
| Translatif | rannaksi | rannoiksi |
| Abessif | rannatta | rannoitta |
| Instructif | — | rannoin |
| Comitatif | — | rantoine- [3] |
|
Notes [1] [2] [3]
| ||
| Avec suffixes possessifs |
Singulier | Pluriel |
|---|---|---|
| 1re personne | rantani | rantamme |
| 2e personne | rantasi | rantanne |
| 3e personne | rantansa | |
ranta \ˈrɑn.tɑ\
Synonymes
- Rive :
- Plage :
- hiekkaranta
- uimaranta
Dérivés
- hiekkaranta
- jäädä rannalle (manquer le navire ou le bateau, (littéralement) être laissé sur la rive)
- rannemaksi
- rannemmas
- rannikko
- rantautua
- rantaviiva
- rantsu
- -rantainen
- uimaranta
Forme de nom commun
ranta \ˈrɑntɑ\
- Accusatif II singulier de ranta.
Étymologie
- Étymologie manquante ou incomplète. Si vous la connaissez, vous pouvez l’ajouter en cliquant ici.
Verbe
ranta \Prononciation ?\