rancens
Latin
Étymologie
- Participe présent (plutôt usuel) du verbe rarissime ranceo (« être rance »).
Adjectif
| Cas | Singulier | Pluriel | ||||
|---|---|---|---|---|---|---|
| Masculin | Féminin | Neutre | Masculin | Féminin | Neutre | |
| Nominatif | rancens | rancens | rancens | rancentēs | rancentēs | rancentia |
| Vocatif | rancens | rancens | rancens | rancentēs | rancentēs | rancentia |
| Accusatif | rancentem | rancentem | rancens | rancentēs | rancentēs | rancentia |
| Génitif | rancentis | rancentis | rancentis | rancentium | rancentium | rancentium |
| Datif | rancentī | rancentī | rancentī | rancentibus | rancentibus | rancentibus |
| Ablatif | rancentī | rancentī | rancentī | rancentibus | rancentibus | rancentibus |
rancens \Prononciation ?\ deuxième classe faux imparisyllabique
Synonymes
Références
- « rancens », dans Félix Gaffiot, Dictionnaire latin français, Hachette, 1934 → consulter cet ouvrage