rana
Étymologie
- Du latin rana.
Nom commun
rana féminin
- (Zoologie) Raine, grenouille.
Synonymes
Dérivés
Références
- François Raynouard, Lexique roman ou Dictionnaire de la langue des troubadours, comparée avec les autres langues de l’Europe latine, 1838–1844 → consulter cet ouvrage
Étymologie
- Du vieux slave рана, rana.
Nom commun
| Cas | Singulier | Pluriel | Duel | 
|---|---|---|---|
| Nominatif | rana | rany | ranje | 
| Génitif | rany | ranow | ranowu | 
| Datif | ranje | ranam | ranoma | 
| Accusatif | ranu | rany | ranje | 
| Instrumental | ranu | ranami | ranoma | 
| Locatif | ranje | ranach | ranoma | 
rana \Prononciation ?\ féminin
Références
- Manfred Starosta, Erwin Hannusch, Hauke Bartels, Deutsch-Niedersorbisches Wörterbuch
Catalan
Étymologie
- Du latin rana.
Nom commun
| Singulier | Pluriel | 
|---|---|
| rana \ˈɾanə\ | ranes \ˈɾanəs\ | 
rana \ˈɾanə\ féminin
Prononciation
Anagrammes
Espagnol
Étymologie
- Du latin rana.
Nom commun
| Singulier | Pluriel | 
|---|---|
| rana \ˈra.na\ | ranas \ˈra.nas\ | 
rana \ˈra.na\ féminin
Dérivés
Prononciation
- Espagne (Villarreal) : écouter « rana [Prononciation ?] »
Anagrammes
Étymologie
- Du latin rana.
Nom commun
| Singulier | Pluriel | 
|---|---|
| rana \Prononciation ?\ | rane \Prononciation ?\ | 
rana \ˈra.na\ féminin
Notes
Forme du valdôtain des communes de Brusson et Montjovet.
Variantes
- renaye (fribourgeois)
- ranólye (valaisan de Chermignon)
- renòle (valaisan de Bagnes)
- ran-a (valdôtain d’Arnad, Valtournenche)
- reinaille (valdôtain de Courmayeur)
- reinoille (valdôtain de Charvensod, Valgrisenche)
- rèinoille (valdôtain d’Introd)
- arno̱lye (savoyard des Villards-sur-Thônes)
- ra͟n-na (savoyard de Saint-Martin-de-la-Porte)
- rene͟ulye (savoyard d’Albertville, St-Pierre-d’Albigny)
- reno̱lye (savoyard d’Annecy, La Balme-de-Sillingy, Boëge, Chambéry, La Combe-de-Sillingy, Cordon, Leschaux, Magland, Montagny, Morzine, Thônes, Les Villards-sur-Thônes, Saxel)
- rino̱lyi (savoyard de Tignes)
- rnô̱lye (savoyard de l’Albanais)
Références
Étymologie
- Étymologie manquante ou incomplète. Si vous la connaissez, vous pouvez l’ajouter en cliquant ici.
Nom commun
rana \raː˥naː˥\ féminin (pluriel : ranaku, ranaiku)
Synonymes
Italien
Étymologie
- Du latin rana.
Nom commun
| Singulier | Pluriel | 
|---|---|
| rana \ˈra.na\ | rane \ˈra.ne\ | 
rana \ˈra.na\ féminin
- (Zoologie) Grenouille.
- (Natation) Brasse.
Synonymes
Dérivés
- rana pescatrice (« baudroie »)
- ranista (2)
Prononciation
- (Région à préciser) : écouter « rana [Prononciation ?] »
Voir aussi
Forme d’adjectif
rana \ˈrana\
- Forme du participe passif ran (« debout, dressé ») lorsqu'il est soumis à la référence euphonique à un nom se terminant par un a.
Anagrammes
Références
- Staren Fetcey, Grammaire officielle complète, Comité linguistique kotava (kotava.org), janvier 2025, 73 pages, p. 9
Latin
Étymologie
Nom commun
| Cas | Singulier | Pluriel | 
|---|---|---|
| Nominatif | rānă | rānae | 
| Vocatif | rānă | rānae | 
| Accusatif | rānăm | rānās | 
| Génitif | rānae | rānārŭm | 
| Datif | rānae | rānīs | 
| Ablatif | rānā | rānīs | 
rānă \Prononciation ?\ féminin , 1re déclinaison
- (Zoologie) Grenouille.
- inflat se tamquam rana — (Petr. 74, 13)- Se gonfler comme une grenouille.
 
 
- (Ichtyologie) Baudroie.
- (Nosologie) Grenouillette, tumeur sous la langue.
Synonymes
Dérivés
- rānŭla (« petite grenouille - ranule (petite tumeur sous la langue des animaux) »)
- rānuncŭlus (« petite grenouille - renoncule »)
Références
- « rana », dans Félix Gaffiot, Dictionnaire latin français, Hachette, 1934 → consulter cet ouvrage
- [1] « rana », dans Charlton T. Lewis et Charles Short, A Latin Dictionary, Clarendon Press, Oxford, 1879 → consulter cet ouvrage
Étymologie
- Du latin rana.
Nom commun
| Singulier | Pluriel | 
|---|---|
| rana \ˈrano̯\ | ranas \ˈrano̯s\ | 
rana \ˈrano̯\ (graphie normalisée) féminin
Synonymes
Prononciation
- France (Béarn) : écouter « rana [ˈrano̯] »
Anagrammes
Références
- Congrès permanent de la lenga occitana, 20 dictionnaires occitans en ligne, XIX - XX s → consulter cet ouvrage
- (oc) Joan de Cantalausa, Diccionari General Occitan a partir dels parlars lengadocians, 2002, ISBN 2-912293-04-9, C.A.O.C. → consulter cet ouvrage
- Christian Laux, Dictionnaire occitan-français (Laux), Institut d’Estudis Occitans, 2001 → consulter en ligne
- Josiane Ubaud, Diccionari ortografic, gramatical e morfologic de l’occitan segon los parlars lengadocians, Trabucaire, 2011, ISBN 978-2-84974-125-2
Étymologie
- Du vieux slave рана, rana.
Nom commun
| Cas | Singulier | Pluriel | 
|---|---|---|
| Nominatif | rana | rany | 
| Vocatif | rano | rany | 
| Accusatif | ranę | rany | 
| Génitif | rany | ran | 
| Locatif | ranie | ranach | 
| Datif | ranie | ranom | 
| Instrumental | raną | ranami | 
rana \rãna\ féminin
Dérivés
Vocabulaire apparenté par le sens
- blizna (« cicatrice »)
Forme de nom commun
rana neutre
- Génitif singulier de rano.
Prononciation
- (Région à préciser) : écouter « rana [Prononciation ?] »
Voir aussi
- rana sur l’encyclopédie Wikipédia (en polonais)
Références
- Cette page utilise des informations de l’article du Wiktionnaire en polonais, sous licence CC BY-SA 4.0 : rana. (liste des auteurs et autrices)
Étymologie
- Du latin rana.
Nom commun
rauna \Prononciation ?\ féminin
Notes
- Forme et orthographe du dialecte puter.
Variantes dialectales
Références
- Oscar Peer, Dicziunari rumantsch ladin-tudais-ch, Lia Rumantscha, Coire, 1962
Étymologie
- Du vieux slave рана, rana.
Nom commun
| Cas | Singulier | Pluriel | 
|---|---|---|
| Nominatif | rana | rany | 
| Génitif | rany | rán | 
| Datif | rane | ranám | 
| Accusatif | ranu | rany | 
| Locatif | rane | ranách | 
| Instrumental | ranou | ranami | 
rana \ˈra.na\ féminin
Apparentés étymologiques
- raniť, blesser