quadratura
Catalan
Étymologie
- Du latin quadratura.
Nom commun
| Singulier | Pluriel |
|---|---|
| quadratura \kwəðɾəˈtuɾə\ |
quadratures \kwəðɾəˈtuɾəs\ |
quadratura [kwəðɾəˈtuɾə] féminin
Prononciation
- catalan oriental : [kwəðɾəˈtuɾə]
- catalan occidental : [kwaðɾaˈtuɾa]
- Lérida, Fraga : [kwaðɾaˈtuɾɛ]
- Barcelone (Espagne) : écouter « quadratura [Prononciation ?] »
Italien
Étymologie
- Du latin quadratura.
Nom commun
| Singulier | Pluriel |
|---|---|
| quadratura \kwa.dra.ˈtu.ra\ |
quadrature \kwa.dra.ˈtu.re\ |
quadratura \kwa.dra.ˈtu.ra\ féminin
Voir aussi
- quadratura sur l’encyclopédie Wikipédia (en italien)
Latin
Étymologie
Nom commun
| Cas | Singulier | Pluriel |
|---|---|---|
| Nominatif | quadratură | quadraturae |
| Vocatif | quadratură | quadraturae |
| Accusatif | quadraturăm | quadraturās |
| Génitif | quadraturae | quadraturārŭm |
| Datif | quadraturae | quadraturīs |
| Ablatif | quadraturā | quadraturīs |
quadratura \Prononciation ?\ féminin
- Quadrature.
- Carré.
- Exemple d’utilisation manquant. (Ajouter)
Synonymes
Apparentés étymologiques
Références
- « quadratura », dans Félix Gaffiot, Dictionnaire latin français, Hachette, 1934 → consulter cet ouvrage
Étymologie
- Du latin quadratura.
Nom commun
| Singulier | Pluriel |
|---|---|
| quadratura \kaðɾaˈtyɾo̞\ |
quadraturas \kaðɾaˈtyɾo̞s\ |
quadratura [kaðɾaˈtyɾo̞] (graphie normalisée) féminin
Prononciation
- languedocien : [kaðɾaˈtyɾo̞]
- provençal maritime et rhodanien : [kadʁaˈtyɾo̞]