punteren
Néerlandais
Étymologie
Verbe 1: Dérivé de punt (« point») avec le suffixe -eren.
Verbe 2: Composé de punter (« barge») avec le suffixe -en.
Verbe 1
| Présent | Prétérit | |
|---|---|---|
| ik | punteer | punteerde | 
| jij | punteert | |
| hij, zij, het | punteert | |
| wij | punteren | punteerden | 
| jullie | punteren | |
| zij | punteren | |
| u | punteert | punteerde | 
| Auxiliaire | Participe présent | Participe passé | 
| hebben | punterend | gepunteerd | 
puntéren transitif
- Pointiller.
- (Musique) Augmenter la valeur d’une note de la moitié.
- Een gepunteerde noot. - Une note pointée.
 
 
Anciennes orthographes
- punteeren
Synonymes
- pointiller
Verbe 2
| Présent | Prétérit | |
|---|---|---|
| ik | punter | punterde | 
| jij | puntert | |
| hij, zij, het | puntert | |
| wij | punteren | punterden | 
| jullie | punteren | |
| zij | punteren | |
| u | puntert | punterde | 
| Auxiliaire | Participe présent | Participe passé | 
| hebben | punterend | gepunterd | 
púnteren \Prononciation ?\ intransitif
- () Transporter en barge.
Vocabulaire apparenté par le sens
- bomen
- roeien
- wrikken
Prononciation
- Pays-Bas : écouter « punteren [Prononciation ?] »