punktieren
Allemand
Étymologie
Verbe
| Mode ou temps |
Personne | Forme |
|---|---|---|
| Présent | 1re du sing. | ich punktiere |
| 2e du sing. | du punktierst | |
| 3e du sing. | er/sie/es punktiert | |
| Prétérit | 1re du sing. | ich punktierte |
| Subjonctif II | 1re du sing. | ich punktierte |
| Impératif | 2e du sing. | punktiere punktier! |
| 2e du plur. | punktiert! | |
| Participe passé | punktiert | |
| Auxiliaire | haben | |
| voir conjugaison allemande | ||
punktieren \pʊŋkˈtiːʁən\ (voir la conjugaison)
- Pointiller, parsemer de points.
- Exemple d’utilisation manquant. (Ajouter)
- (Musique) Pointer une note.
- Exemple d’utilisation manquant. (Ajouter)
- (Médecine) Ponctionner.
- Exemple d’utilisation manquant. (Ajouter)
Prononciation
- Berlin : écouter « punktieren [pʊŋkˈtiːʁən] »
- (Allemagne) : écouter « punktieren [pʊŋkˈtiːʁən] »