punctus
Latin
Étymologie
Nom commun
| Cas | Singulier | Pluriel |
|---|---|---|
| Nominatif | punctŭs | punctūs |
| Vocatif | punctŭs | punctūs |
| Accusatif | punctum | punctūs |
| Génitif | punctūs | punctuum |
| Datif | punctūi ou punctū |
punctibus |
| Ablatif | punctū | punctibus |
punctus \Prononciation ?\ neutre
Forme de verbe
| Cas | Singulier | Pluriel | ||||
|---|---|---|---|---|---|---|
| Masculin | Féminin | Neutre | Masculin | Féminin | Neutre | |
| Nominatif | punctus | punctă | punctum | punctī | punctae | punctă |
| Vocatif | puncte | punctă | punctum | punctī | punctae | punctă |
| Accusatif | punctum | punctăm | punctum | punctōs | punctās | punctă |
| Génitif | punctī | punctae | punctī | punctōrŭm | punctārŭm | punctōrŭm |
| Datif | punctō | punctae | punctō | punctīs | punctīs | punctīs |
| Ablatif | punctō | punctā | punctō | punctīs | punctīs | punctīs |
punctus \Prononciation ?\
- Participe passé de pungo.
Références
- « punctus », dans Félix Gaffiot, Dictionnaire latin français, Hachette, 1934 → consulter cet ouvrage