protractus
Latin
Étymologie
- Déverbal de protraho, dérivé de protractum, avec le suffixe -us, -us.
Nom commun
| Cas | Singulier | Pluriel |
|---|---|---|
| Nominatif | protractŭs | protractūs |
| Vocatif | protractŭs | protractūs |
| Accusatif | protractum | protractūs |
| Génitif | protractūs | protractuum |
| Datif | protractūi ou protractū |
protractibus |
| Ablatif | protractū | protractibus |
protractus \Prononciation ?\ masculin
- Suite, succession.
- Exemple d’utilisation manquant. (Ajouter)
Forme de verbe
| Cas | Singulier | Pluriel | ||||
|---|---|---|---|---|---|---|
| Masculin | Féminin | Neutre | Masculin | Féminin | Neutre | |
| Nominatif | protractus | protractă | protractum | protractī | protractae | protractă |
| Vocatif | protracte | protractă | protractum | protractī | protractae | protractă |
| Accusatif | protractum | protractăm | protractum | protractōs | protractās | protractă |
| Génitif | protractī | protractae | protractī | protractōrŭm | protractārŭm | protractōrŭm |
| Datif | protractō | protractae | protractō | protractīs | protractīs | protractīs |
| Ablatif | protractō | protractā | protractō | protractīs | protractīs | protractīs |
protractus \Prononciation ?\
Références
- « protractus », dans Félix Gaffiot, Dictionnaire latin français, Hachette, 1934 → consulter cet ouvrage