proklamieren
Allemand
Étymologie
- Étymologie manquante ou incomplète. Si vous la connaissez, vous pouvez l’ajouter en cliquant ici.
Verbe
| Mode ou temps |
Personne | Forme |
|---|---|---|
| Présent | 1re du sing. | ich proklamiere |
| 2e du sing. | du proklamierst | |
| 3e du sing. | er/sie/es proklamiert | |
| Prétérit | 1re du sing. | ich proklamierte |
| Subjonctif II | 1re du sing. | ich proklamierte |
| Impératif | 2e du sing. | proklamiere proklamier! |
| 2e du plur. | proklamiert! | |
| Participe passé | proklamiert | |
| Auxiliaire | haben | |
| voir conjugaison allemande | ||
proklamieren \pʁoklaˈmiːʁən\ (voir la conjugaison)
Prononciation
- Berlin : écouter « proklamieren [pʁoklaˈmiːʁən] »