profectus
Latin
Étymologie
Nom commun
| Cas | Singulier | Pluriel |
|---|---|---|
| Nominatif | profectŭs | profectūs |
| Vocatif | profectŭs | profectūs |
| Accusatif | profectum | profectūs |
| Génitif | profectūs | profectuum |
| Datif | profectūi ou profectū |
profectibus |
| Ablatif | profectū | profectibus |
profectus \Prononciation ?\ masculin
- Avancement, progrès.
- Exemple d’utilisation manquant. (Ajouter)
Dérivés dans d’autres langues
Forme de verbe
| Cas | Singulier | Pluriel | ||||
|---|---|---|---|---|---|---|
| Masculin | Féminin | Neutre | Masculin | Féminin | Neutre | |
| Nominatif | profectus | profectă | profectum | profectī | profectae | profectă |
| Vocatif | profecte | profectă | profectum | profectī | profectae | profectă |
| Accusatif | profectum | profectăm | profectum | profectōs | profectās | profectă |
| Génitif | profectī | profectae | profectī | profectōrŭm | profectārŭm | profectōrŭm |
| Datif | profectō | profectae | profectō | profectīs | profectīs | profectīs |
| Ablatif | profectō | profectā | profectō | profectīs | profectīs | profectīs |
profectus \Prononciation ?\
- Participe passé de proficio.
Références
- « profectus », dans Félix Gaffiot, Dictionnaire latin français, Hachette, 1934 → consulter cet ouvrage