profecticius
Latin
Étymologie
- Dérivé de proficiscor (« provenir de »), avec le suffixe -icius.
Adjectif
| Cas | Singulier | Pluriel | ||||
|---|---|---|---|---|---|---|
| Masculin | Féminin | Neutre | Masculin | Féminin | Neutre | |
| Nominatif | profecticius | profecticiă | profecticium | profecticiī | profecticiae | profecticiă | 
| Vocatif | profecticie | profecticiă | profecticium | profecticiī | profecticiae | profecticiă | 
| Accusatif | profecticium | profecticiăm | profecticium | profecticiōs | profecticiās | profecticiă | 
| Génitif | profecticiī | profecticiae | profecticiī | profecticiōrŭm | profecticiārŭm | profecticiōrŭm | 
| Datif | profecticiō | profecticiae | profecticiō | profecticiīs | profecticiīs | profecticiīs | 
| Ablatif | profecticiō | profecticiā | profecticiō | profecticiīs | profecticiīs | profecticiīs | 
profecticius \Prononciation ?\
- Qui provient du père ou du grand-père
- Exemple d’utilisation manquant. (Ajouter)
 
Références
- « profecticius », dans Félix Gaffiot, Dictionnaire latin français, Hachette, 1934 → consulter cet ouvrage