proelium
Latin
Étymologie
Nom commun
| Cas | Singulier | Pluriel |
|---|---|---|
| Nominatif | proelium | proelia |
| Vocatif | proelium | proelia |
| Accusatif | proelium | proelia |
| Génitif | proeliī | proeliōrum |
| Datif | proeliō | proeliīs |
| Ablatif | proeliō | proeliīs |
proelium neutre
- Combat, bataille.
singulare proelium.
— (Aus. Per. Iliad. 7)- combat singulier.
Punica proelia.
— (Juv. 14, 162)- guerres puniques.
proelium facere.
- engager le combat.
proelium committere.
- rejoindre le combat.
Synonymes
Dérivés
- proeliaris (« de combat »)
- proelio, proelior (« combattre, livrer bataille »)
- deproeliāns (« qui combat »)
- proeliātio (« combat, lutte »)
- proeliātor (« combattant, guerrier »)
Références
- « proelium », dans Félix Gaffiot, Dictionnaire latin français, Hachette, 1934 → consulter cet ouvrage
- [1] « proelium », dans Charlton T. Lewis et Charles Short, A Latin Dictionary, Clarendon Press, Oxford, 1879 → consulter cet ouvrage
- [2] revue de philologie