praeruptus
Latin
Étymologie
- Déverbal de praerumpo, dérivé de praeruptum, avec le suffixe -us, -us.
Nom commun
| Cas | Singulier | Pluriel |
|---|---|---|
| Nominatif | praeruptŭs | praeruptūs |
| Vocatif | praeruptŭs | praeruptūs |
| Accusatif | praeruptum | praeruptūs |
| Génitif | praeruptūs | praeruptuum |
| Datif | praeruptūi ou praeruptū |
praeruptibus |
| Ablatif | praeruptū | praeruptibus |
praeruptus \Prononciation ?\ masculin
Forme de verbe
| Cas | Singulier | Pluriel | ||||
|---|---|---|---|---|---|---|
| Masculin | Féminin | Neutre | Masculin | Féminin | Neutre | |
| Nominatif | praeruptus | praeruptă | praeruptum | praeruptī | praeruptae | praeruptă |
| Vocatif | praerupte | praeruptă | praeruptum | praeruptī | praeruptae | praeruptă |
| Accusatif | praeruptum | praeruptăm | praeruptum | praeruptōs | praeruptās | praeruptă |
| Génitif | praeruptī | praeruptae | praeruptī | praeruptōrŭm | praeruptārŭm | praeruptōrŭm |
| Datif | praeruptō | praeruptae | praeruptō | praeruptīs | praeruptīs | praeruptīs |
| Ablatif | praeruptō | praeruptā | praeruptō | praeruptīs | praeruptīs | praeruptīs |
praeruptus \Prononciation ?\
- Participe passé de praerumpo
Dérivés
- praeruptum (« précipice »)
Références
- « praeruptus », dans Félix Gaffiot, Dictionnaire latin français, Hachette, 1934 → consulter cet ouvrage
- « praeruptus », dans Charlton T. Lewis et Charles Short, A Latin Dictionary, Clarendon Press, Oxford, 1879 → consulter cet ouvrage