praecipitatus
Latin
Étymologie
- Déverbal de praecipito, dérivé de praecipitatum, avec le suffixe -us, -us.
Nom commun
| Cas | Singulier | Pluriel |
|---|---|---|
| Nominatif | praecipitatŭs | praecipitatūs |
| Vocatif | praecipitatŭs | praecipitatūs |
| Accusatif | praecipitatum | praecipitatūs |
| Génitif | praecipitatūs | praecipitatuum |
| Datif | praecipitatūi ou praecipitatū |
praecipitatibus |
| Ablatif | praecipitatū | praecipitatibus |
praecipitatus \Prononciation ?\ masculin
- Action de précipiter.
- Exemple d’utilisation manquant. (Ajouter)
Forme de verbe
| Cas | Singulier | Pluriel | ||||
|---|---|---|---|---|---|---|
| Masculin | Féminin | Neutre | Masculin | Féminin | Neutre | |
| Nominatif | praecipitatus | praecipitată | praecipitatum | praecipitatī | praecipitatae | praecipitată |
| Vocatif | praecipitate | praecipitată | praecipitatum | praecipitatī | praecipitatae | praecipitată |
| Accusatif | praecipitatum | praecipitatăm | praecipitatum | praecipitatōs | praecipitatās | praecipitată |
| Génitif | praecipitatī | praecipitatae | praecipitatī | praecipitatōrŭm | praecipitatārŭm | praecipitatōrŭm |
| Datif | praecipitatō | praecipitatae | praecipitatō | praecipitatīs | praecipitatīs | praecipitatīs |
| Ablatif | praecipitatō | praecipitatā | praecipitatō | praecipitatīs | praecipitatīs | praecipitatīs |
praecipitatus \Prononciation ?\
- Participe passé de praecipito.
Références
- « praecipitatus », dans Félix Gaffiot, Dictionnaire latin français, Hachette, 1934 → consulter cet ouvrage