potus
: POTUS
Français
Forme d’adjectif
| Singulier | Pluriel | |
|---|---|---|
| Masculin | potu \pɔ.ty\ |
potus \pɔ.ty\ |
| Féminin | potue \pɔ.ty\ |
potues \pɔ.ty\ |
potus \pɔ.ty\
- Masculin pluriel de potu.
Ancien français
Étymologie
- Du latin potus.
Nom commun
potus *\Prononciation ?\ masculin
Dérivés
Références
- Frédéric Godefroy, Dictionnaire de l’ancienne langue française et de tous ses dialectes du IXe au XVe siècle, édition de F. Vieweg, Paris, 1881–1902 → consulter cet ouvrage
Latin
Étymologie
Nom commun
| Cas | Singulier | Pluriel |
|---|---|---|
| Nominatif | potŭs | potūs |
| Vocatif | potŭs | potūs |
| Accusatif | potum | potūs |
| Génitif | potūs | potuum |
| Datif | potūi ou potū |
potibus |
| Ablatif | potū | potibus |
pōtŭs \Prononciation ?\ masculin
Forme de verbe
| Cas | Singulier | Pluriel | ||||
|---|---|---|---|---|---|---|
| Masculin | Féminin | Neutre | Masculin | Féminin | Neutre | |
| Nominatif | potus | potă | potum | potī | potae | potă |
| Vocatif | pote | potă | potum | potī | potae | potă |
| Accusatif | potum | potăm | potum | potōs | potās | potă |
| Génitif | potī | potae | potī | potōrŭm | potārŭm | potōrŭm |
| Datif | potō | potae | potō | potīs | potīs | potīs |
| Ablatif | potō | potā | potō | potīs | potīs | potīs |
pōtus \Prononciation ?\
Voir aussi
- potus sur l’encyclopédie Wikipédia (en latin)
Références
- « potus », dans Félix Gaffiot, Dictionnaire latin français, Hachette, 1934 → consulter cet ouvrage