postulatus
Latin
Étymologie
- Déverbal de postulo (« demander »), dérivé de postulatum, avec le suffixe -us, -us.
Nom commun
| Cas | Singulier | Pluriel |
|---|---|---|
| Nominatif | postulatŭs | postulatūs |
| Vocatif | postulatŭs | postulatūs |
| Accusatif | postulatum | postulatūs |
| Génitif | postulatūs | postulatuum |
| Datif | postulatūi ou postulatū |
postulatibus |
| Ablatif | postulatū | postulatibus |
postulatus \Prononciation ?\ masculin
- (Droit) Demande en justice, plainte.
postulātū
- à la demande de.
Synonymes
Forme de verbe
| Cas | Singulier | Pluriel | ||||
|---|---|---|---|---|---|---|
| Masculin | Féminin | Neutre | Masculin | Féminin | Neutre | |
| Nominatif | postulatus | postulată | postulatum | postulatī | postulatae | postulată |
| Vocatif | postulate | postulată | postulatum | postulatī | postulatae | postulată |
| Accusatif | postulatum | postulatăm | postulatum | postulatōs | postulatās | postulată |
| Génitif | postulatī | postulatae | postulatī | postulatōrŭm | postulatārŭm | postulatōrŭm |
| Datif | postulatō | postulatae | postulatō | postulatīs | postulatīs | postulatīs |
| Ablatif | postulatō | postulatā | postulatō | postulatīs | postulatīs | postulatīs |
postulatus \Prononciation ?\
- Participe passé de postulo.
Références
- « postulatus », dans Félix Gaffiot, Dictionnaire latin français, Hachette, 1934 → consulter cet ouvrage