planetární
Étymologie
- Du latin planetarius avec le suffixe -ní.
Adjectif
| nombre | cas \ genre | masculin | féminin | neutre | |
|---|---|---|---|---|---|
| animé | inanimé | ||||
| singulier | nominatif | planetární | |||
| vocatif | planetární | ||||
| accusatif | planetárního | planetární | |||
| génitif | planetárního | planetární | planetárního | ||
| locatif | planetárním | planetární | planetárním | ||
| datif | planetárnímu | planetární | planetárnímu | ||
| instrumental | planetárním | planetární | planetárním | ||
| pluriel | nominatif | planetární | |||
| vocatif | planetární | ||||
| accusatif | planetární | ||||
| génitif | planetárních | ||||
| locatif | planetárních | ||||
| datif | planetárním | ||||
| instrumental | planetárními | ||||
planetární \planɛtaːrɲiː\
- Planétaire.
- Exemple d’utilisation manquant. (Ajouter)
Apparentés étymologiques
Références
- Ústav pro jazyk český, Akademie věd ČR, v.v.i., 2008–2025 → consulter cet ouvrage