phantasticus
Latin
Étymologie
- Du grec ancien φανταστικός, phantastikós.
Adjectif
| Cas | Singulier | Pluriel | ||||
|---|---|---|---|---|---|---|
| Masculin | Féminin | Neutre | Masculin | Féminin | Neutre | |
| Nominatif | phantasticus | phantastică | phantasticum | phantasticī | phantasticae | phantastică |
| Vocatif | phantastice | phantastică | phantasticum | phantasticī | phantasticae | phantastică |
| Accusatif | phantasticum | phantasticăm | phantasticum | phantasticōs | phantasticās | phantastică |
| Génitif | phantasticī | phantasticae | phantasticī | phantasticōrŭm | phantasticārŭm | phantasticōrŭm |
| Datif | phantasticō | phantasticae | phantasticō | phantasticīs | phantasticīs | phantasticīs |
| Ablatif | phantasticō | phantasticā | phantasticō | phantasticīs | phantasticīs | phantasticīs |
phantasticus \Prononciation ?\
Variantes
Références
- « phantasticus », dans Félix Gaffiot, Dictionnaire latin français, Hachette, 1934 → consulter cet ouvrage