periclitabundus
Latin
Étymologie
- Dérivé de periclitor (« essayer »), avec le suffixe -bundus.
Adjectif
| Cas | Singulier | Pluriel | ||||
|---|---|---|---|---|---|---|
| Masculin | Féminin | Neutre | Masculin | Féminin | Neutre | |
| Nominatif | periclitabundus | periclitabundă | periclitabundum | periclitabundī | periclitabundae | periclitabundă |
| Vocatif | periclitabunde | periclitabundă | periclitabundum | periclitabundī | periclitabundae | periclitabundă |
| Accusatif | periclitabundum | periclitabundăm | periclitabundum | periclitabundōs | periclitabundās | periclitabundă |
| Génitif | periclitabundī | periclitabundae | periclitabundī | periclitabundōrŭm | periclitabundārŭm | periclitabundōrŭm |
| Datif | periclitabundō | periclitabundae | periclitabundō | periclitabundīs | periclitabundīs | periclitabundīs |
| Ablatif | periclitabundō | periclitabundā | periclitabundō | periclitabundīs | periclitabundīs | periclitabundīs |
periclitabundus \Prononciation ?\
Références
- « periclitabundus », dans Félix Gaffiot, Dictionnaire latin français, Hachette, 1934 → consulter cet ouvrage