pereger
Latin
Étymologie
- (Adjectif) Dérivé de ager, avec le préfixe per-.
- (Nom commun) Substantivation de l’adjectif pereger.
Adjectif
| Cas | Singulier | Pluriel | ||||
|---|---|---|---|---|---|---|
| Masculin | Féminin | Neutre | Masculin | Féminin | Neutre | |
| Nominatif | pereger | peregra | peregrum | peregri | peregrae | peregra |
| Vocatif | pereger | peregra | peregrum | peregri | peregrae | peregra |
| Accusatif | peregrum | peregram | peregrum | peregros | peregras | peregra |
| Génitif | peregri | peregrae | peregri | peregrorum | peregrarum | peregrorum |
| Datif | peregro | peregrae | peregro | peregris | peregris | peregris |
| Ablatif | peregro | peregra | peregro | peregris | peregris | peregris |
pereger \Prononciation ?\ première classe
- Qui va par monts et par vaux.
- Exemple d’utilisation manquant. (Ajouter)
Dérivés
- peregre (« à l’étranger »)
Nom commun
| Cas | Singulier | Pluriel |
|---|---|---|
| Nominatif | pereger | peregrī |
| Vocatif | pereger | peregrī |
| Accusatif | peregrum | peregrōs |
| Génitif | peregrī | peregrōrum |
| Datif | peregrō | peregrīs |
| Ablatif | peregrō | peregrīs |
pereger \Prononciation ?\ 2e déclinaison
Références
- « pereger », dans Félix Gaffiot, Dictionnaire latin français, Hachette, 1934 → consulter cet ouvrage