patrouillieren
Allemand
Étymologie
- Du français patrouiller[1].
Verbe
| Mode ou temps |
Personne | Forme |
|---|---|---|
| Présent | 1re du sing. | ich patrouilliere |
| 2e du sing. | du patrouillierst | |
| 3e du sing. | er/sie/es patrouilliert | |
| Prétérit | 1re du sing. | ich patrouillierte |
| Subjonctif II | 1re du sing. | ich patrouillierte |
| Impératif | 2e du sing. | patrouilliere patrouillier! |
| 2e du plur. | patrouilliert! | |
| Participe passé | patrouilliert | |
| Auxiliaire | haben sein | |
| voir conjugaison allemande | ||
patrouillieren \patʁʊlˈjiːʁən\, \ˌpatʁʊˈliːʁən\, \ˌpatʁulˈjiːʁən\ (voir la conjugaison)
- Patrouiller.
- Exemple d’utilisation manquant. (Ajouter)
Synonymes
- bestreifen
Apparentés étymologiques
Prononciation
- Berlin : écouter « patrouillieren [patʁʊlˈliːʁən] »
- Berlin : écouter « patrouillieren [patʁʊlˈjiːʁən] »
Références
- ↑ Duden, Bibliographisches Institut GmbH, Berlin → consulter cet ouvrage