pasch

Voir aussi : Pasch

Allemand

Forme de verbe

pasch \paʃ\

  1. Deuxième personne du singulier de l’impératif présent de paschen.

Prononciation

  • Berlin : écouter « pasch [paʃ] »

Étymologie

Du latin pax → voir pasche en ancien français.

Nom commun

pasch \Prononciation ?\ féminin

  1. Paix.

Notes

Forme et orthographe du dialecte surmiran.
Forme et orthographe du dialecte sursilvan.
Forme et orthographe du dialecte sutsilvan .
Forme et orthographe du dialecte vallader.

Variantes dialectales

Références

  • Oscar Peer, Dicziunari rumantsch ladin-tudais-ch, Lia Rumantscha, Coire, 1962
  • Gion Peder Thöni, Rumantsch - Surmeir. Grammatica per igl idiom surmiran, Lia Rumantscha, Coire, 1969
  • Ramun Vieli, Alexi Decurtins, Vocabulari romontsch sursilvan-tudestg, Ligia Romontscha, Coire, 1962
  • Curo Mani, Pledari sutsilvan. Rumàntsch tudestg, tudestg-rumàntsch, Lia Rumantscha, Coire (CH), 1977