papà
Italien
Nom commun
| Invariable |
|---|
| papà \pa.ˈpa\ |
papà \pa.ˈpa\ masculin invariable
Synonymes
Dérivés
- festa del papà (« fête des pères »)
Prononciation
- (Région à préciser) : écouter « papà [Prononciation ?] »
Anagrammes
→ Modifier la liste d’anagrammes
Nom commun
| Singulier | Pluriel |
|---|---|
| papà \paˈpa\ |
papàs \paˈpas\ |
papà \paˈpa\ masculin (pour une femme, on dit : mamà) (graphie normalisée)
- Papa (père).
Mamà e Papà doncas se son coneguts sètze ans fa, un an o gaire abans ma naissença.
— (Florian Vernet, Vida e engranatges, 2004 [1])- Maman et Papa donc se sont connus cela fait seize ans, un an ou presque avant ma naissence.
Synonymes
Prononciation
- France (Béarn) : écouter « papà [paˈpa] »
Paronymes
- papa (« Pape »)
Références
- Congrès permanent de la lenga occitana, 20 dictionnaires occitans en ligne, XIX - XX s → consulter cet ouvrage
- (oc) Joan de Cantalausa, Diccionari General Occitan a partir dels parlars lengadocians, 2002, ISBN 2-912293-04-9, C.A.O.C. → consulter cet ouvrage
- Christian Laux, Dictionnaire occitan-français (Laux), Institut d’Estudis Occitans, 2001 → consulter en ligne
- Josiane Ubaud, Diccionari ortografic, gramatical e morfologic de l’occitan segon los parlars lengadocians, Trabucaire, 2011, ISBN 978-2-84974-125-2
- [1] Bras, M. & Vergez-Couret, M., Universitat de Tolosa Joan Jaurés, Basa Textuala per la lenga d'Òc, XIX - XXI s → consulter cet ouvrage