outañ
Forme de préposition
| Personne | Forme |
|---|---|
| 1re du sing. | ouzhin |
| 2e du sing. | ouzhit |
| 3e masc. du sing. | outañ |
| 3e fém. du sing. | outi |
| 1re du plur. | ouzhimp ou ouzhomp |
| 2e du plur. | ouzhocʼh |
| 3e du plur. | outo ou oute |
| Impersonnel | ouzhor |
outañ \ˈu.tːã\
- Troisième personne du singulier masculin de la préposition ouzh.
Hennez a zo eun ti kaer hag eur jardin vraz outañ.
— (Jules Gros, Le Trésor du Breton parlé - 1 : Le langage figuré, Emgleo Breiz - Brud Nevez, 1970, page 211)- Cʼest une belle maison avec un grand jardin attenant.
E skolaj Kintin avat ne voe ket difennet outañ komz brezhoneg.
— (Goulcʼhan Kervella, Glenmor, skrivagner brezhonek, in Al Liamm, no 387, juillet-août 2011, page 76)- Cependant, au collège de Quintin, on ne lui défendit pas de parler breton.