ordoni
Espéranto
Étymologie
- (1887) Attesté dans Unua Libro de Louis-Lazare Zamenhof. Du français ordonner, du roumain ordona[1]. Composé de la racine ordon (« ordonner ») et de la finale -i (verbe).
Verbe
| Voir la conjugaison du verbe ordoni | |
|---|---|
| Infinitif | ordoni |
ordoni \or.ˈdo.ni\ transitif
- Commander, enjoindre, ordonner, sommer.
Virinoj estas ordonitaj ne forlasi iliajn hejmojn en Herato
— (Talibano okupis Kabulon kaj deklaris la finon de la milito en Afganio sur Wikinews (en espéranto) )- Les femmes ont reçu l'ordre de ne pas quitter leur domicile à Herat
Apparentés étymologiques
→ voir la catégorie Mots en espéranto comportant la racine ordon
Prononciation
- \or.ˈdo.ni\
- Pays-Bas (partie continentale) (Wijchen) : écouter « ordoni [Prononciation ?] »
- France (Toulouse) : écouter « ordoni [Prononciation ?] »
Références
- ↑ « ordoni », dans André Cherpillod, Konciza Etimologia Vortaro, 2016
- ordoni sur le site Plena Ilustrita Vortaro de Esperanto (PIV)
- ordoni sur le site Reta-vortaro.de (RV)