obsecutor

Latin

Étymologie

Dérivé de obsecutus, avec le suffixe -tor.

Nom commun

Cas Singulier Pluriel
Nominatif obsecutor obsecutorēs
Vocatif obsecutor obsecutorēs
Accusatif obsecutorem obsecutorēs
Génitif obsecutoris obsecutorum
Datif obsecutorī obsecutoribus
Ablatif obsecutorĕ obsecutoribus

obsecutor \Prononciation ?\ masculin

  1. Celui qui obéit à.
    • Exemple d’utilisation manquant. (Ajouter)

Références