objectus
Latin
Étymologie
Nom commun
| Cas | Singulier | Pluriel |
|---|---|---|
| Nominatif | objectŭs | objectūs |
| Vocatif | objectŭs | objectūs |
| Accusatif | objectum | objectūs |
| Génitif | objectūs | objectuum |
| Datif | objectūi ou objectū |
objectibus |
| Ablatif | objectū | objectibus |
objectus \Prononciation ?\ masculin
- Opposition, reproche, objection.
- Exemple d’utilisation manquant. (Ajouter)
Forme de verbe
| Cas | Singulier | Pluriel | ||||
|---|---|---|---|---|---|---|
| Masculin | Féminin | Neutre | Masculin | Féminin | Neutre | |
| Nominatif | objectus | objectă | objectum | objectī | objectae | objectă |
| Vocatif | objecte | objectă | objectum | objectī | objectae | objectă |
| Accusatif | objectum | objectăm | objectum | objectōs | objectās | objectă |
| Génitif | objectī | objectae | objectī | objectōrŭm | objectārŭm | objectōrŭm |
| Datif | objectō | objectae | objectō | objectīs | objectīs | objectīs |
| Ablatif | objectō | objectā | objectō | objectīs | objectīs | objectīs |
objectus \Prononciation ?\
- Participe passé de objicio.
Références
- « objectus », dans Félix Gaffiot, Dictionnaire latin français, Hachette, 1934 → consulter cet ouvrage