nuèit
Étymologie
Nom commun
| Singulier | Pluriel | 
|---|---|
| nuèit \ˈnɥɛjt\ | nuèits \ˈnɥɛjt͡s\ | 
nuèit \ˈnɥɛjt\ (graphie normalisée) féminin
- (Languedocien) Nuit.
- La nuèit s’esclaira — (« Pastors, revelhatz-vos ! », Cançon vòla - Chants languedociens et gascons, décembre 1979, CRDP Toulouse)- La nuit s’éclaire
 
 
Variantes orthographiques
Variantes dialectales
Dérivés
Prononciation
- Béarn (Occitanie) : écouter « nuèit [ˈnɥɛjt] »
Références
- (oc) Joan de Cantalausa, Diccionari General Occitan a partir dels parlars lengadocians, 2002, ISBN 2-912293-04-9, C.A.O.C. → consulter cet ouvrage
- Christian Laux, Dictionnaire occitan-français (Laux), Institut d’Estudis Occitans, 2001 → consulter en ligne
- Josiane Ubaud, Diccionari ortografic, gramatical e morfologic de l’occitan segon los parlars lengadocians, Trabucaire, 2011, ISBN 978-2-84974-125-2