normatura

Latin

Étymologie

Dérivé de normatus, avec le suffixe -ura.

Nom commun

Cas Singulier Pluriel
Nominatif normatură normaturae
Vocatif normatură normaturae
Accusatif normaturăm normaturās
Génitif normaturae normaturārŭm
Datif normaturae normaturīs
Ablatif normaturā normaturīs

normātūra \Prononciation ?\ féminin

  1. Action de tracer avec l'équerre.
    • Exemple d’utilisation manquant. (Ajouter)

Références