neketa

Étymologie

(1910) Contraction de n’eo ket ’ta[1][2].

Adverbe

neketa \ne.ke.ˈta\

  1. N’est-ce pas.
    • Evelkent setu aze eun arvest burzudus, neketa ?  (Fañch al Lae, Bilzig, Ad. Le Goaziou, leorier, Kemper, 1925, page 161)
      Tout de même voilà un spectacle merveilleux, n’est-ce pas ?
    • En em chala a ra an tieg. N’eo ket hep gwir, neketa ?  (Yann ar Flocʼh, Koñchennou eus Bro ar Ster Aon [Contes du pays de l’Aulne], Kemper, 1950, page 58)
      Le cultivateur s’inquiète. Ce n’est pas sans raison, n’est-ce pas ?
    • Klevet acʼh eus hor mercʼh-kaer, maouez ? Petra a lavarez anezhi ? Set’ aze un ebeulez, neketa ?  (Yeun ar Gow, Chomet e oa ar vazh e toull an nor, in Al Liamm, no 109, mars-avril 1965, page 88)
      Tu as entendu notre belle-fille, femme ? Qu’est-ce que tu en dis ? En voila une dégourdie, n’est-ce pas ?

Abréviations

Synonymes

Références

  1. Francis Favereau, Geriadur ar brezhoneg a-vremañ - Dictionnaire du breton contemporain, éditions Skol-Vreizh, 1992, page 548a
  2. Albert Deshayes, Dictionnaire étymologique du breton, Éditions Label LN, 2021, page 561