mylný
: mylny
Étymologie
- De mýlit.
Adjectif
| nombre | cas \ genre | masculin | féminin | neutre | |
|---|---|---|---|---|---|
| animé | inanimé | ||||
| singulier | nominatif | mylný | mylná | mylné | |
| vocatif | mylný | mylná | mylné | ||
| accusatif | mylného | mylný | mylnou | mylné | |
| génitif | mylného | mylné | mylného | ||
| locatif | mylném | mylné | mylném | ||
| datif | mylnému | mylné | mylnému | ||
| instrumental | mylným | mylnou | mylným | ||
| pluriel | nominatif | mylní | mylné | mylná | |
| vocatif | mylní | mylné | mylná | ||
| accusatif | mylné | mylná | |||
| génitif | mylných | ||||
| locatif | mylných | ||||
| datif | mylným | ||||
| instrumental | mylnými | ||||
mylný \Prononciation ?\ (comparatif : mylnější, superlatif : nejmylnější)
- Erroné, faux.
mylný předpoklad.
- La traduction en français de l’exemple manque. (Ajouter)
Prononciation
- (Région à préciser) : écouter « mylný [Prononciation ?] »
Références
- Ústav pro jazyk český, Akademie věd ČR, v.v.i., 2008–2025 → consulter cet ouvrage