munerabundus

Latin

Étymologie

Dérivé de munus cadeau »), avec le suffixe -bundus.

Adjectif

Cas Singulier Pluriel
Masculin Féminin Neutre Masculin Féminin Neutre
Nominatif munerabundus munerabundă munerabundum munerabundī munerabundae munerabundă
Vocatif munerabunde munerabundă munerabundum munerabundī munerabundae munerabundă
Accusatif munerabundum munerabundăm munerabundum munerabundōs munerabundās munerabundă
Génitif munerabundī munerabundae munerabundī munerabundōrŭm munerabundārŭm munerabundōrŭm
Datif munerabundō munerabundae munerabundō munerabundīs munerabundīs munerabundīs
Ablatif munerabundō munerabundā munerabundō munerabundīs munerabundīs munerabundīs

munerabundus \Prononciation ?\

  1. Qui fait des présents.
    • Exemple d’utilisation manquant. (Ajouter)

Références