monosyllabus

Latin

Étymologie

Du grec ancien μονοσύλλαβος, monosúllabos.

Adjectif

Cas Singulier Pluriel
Masculin Féminin Neutre Masculin Féminin Neutre
Nominatif monosyllabus monosyllabă monosyllabum monosyllabī monosyllabae monosyllabă
Vocatif monosyllabe monosyllabă monosyllabum monosyllabī monosyllabae monosyllabă
Accusatif monosyllabum monosyllabăm monosyllabum monosyllabōs monosyllabās monosyllabă
Génitif monosyllabī monosyllabae monosyllabī monosyllabōrŭm monosyllabārŭm monosyllabōrŭm
Datif monosyllabō monosyllabae monosyllabō monosyllabīs monosyllabīs monosyllabīs
Ablatif monosyllabō monosyllabā monosyllabō monosyllabīs monosyllabīs monosyllabīs

monosyllabus \Prononciation ?\

  1. Monosyllabe.
    • Exemple d’utilisation manquant. (Ajouter)

Apparentés étymologiques

  • monosyllabon

Références