monosillab
Étymologie
- Dérivé du préfixe mono-, avec le suffixe -sillab.
Nom commun
| Singulier | Pluriel |
|---|---|
| monosillab \mu.nu.sil.ˈlap\ |
monosillabs \mu.nu.sil.ˈlat͡s\ |
monosillab \mu.nu.sil.ˈlap\ (graphie normalisée) masculin
- (Linguistique) Monosyllabe.
Enclisi : los monosillabs (articles, pronoms) pòdon se penjar sul mot precedent finit par vocala en perdent lor vocala finala : me’l donarà (au lieu de me lo donarà).
— (Louis Alibert, Gramatica occitana segon los parlars lengadocians, 1976, page 37 [1])- Enclise : les monosyllabes (articles, pronoms) peuvent se lier au mot précédent terminé par une voyelle en perdant leur voyelle finale : il me le donnera.
Adjectif
| Nombre | Singulier | Pluriel |
|---|---|---|
| Masculin | monosillab \mu.nu.sil.ˈlap\ |
monosillabs \mu.nu.sil.ˈlat͡s\ |
| Féminin | monosillaba \mu.nu.sil.ˈla.βo̞\ |
monosillabas \mu.nu.sil.ˈla.βo̞s\ |
monosillab \mu.nu.sil.ˈlap\ (graphie normalisée)
- (Linguistique) Monosyllabe.
Références
- Congrès permanent de la lenga occitana, 20 dictionnaires occitans en ligne, XIX - XX s → consulter cet ouvrage
- (oc) Joan de Cantalausa, Diccionari General Occitan a partir dels parlars lengadocians, 2002, ISBN 2-912293-04-9, C.A.O.C. → consulter cet ouvrage
- Christian Laux, Dictionnaire occitan-français (Laux), Institut d’Estudis Occitans, 2001 → consulter en ligne
- Josiane Ubaud, Diccionari ortografic, gramatical e morfologic de l’occitan segon los parlars lengadocians, Trabucaire, 2011, ISBN 978-2-84974-125-2
- [1] Loís Alibèrt, (oc) Gramatica occitana segon los parlars lengadocians, Institut d’Estudis Occitans/Institut d’Estudis Catalans, 1976, ISBN 2-85910-274-4