monasticus
Latin
Étymologie
- Du grec ancien μοναστικός, monastikos.
Adjectif
| Cas | Singulier | Pluriel | ||||
|---|---|---|---|---|---|---|
| Masculin | Féminin | Neutre | Masculin | Féminin | Neutre | |
| Nominatif | monasticus | monastică | monasticum | monasticī | monasticae | monastică |
| Vocatif | monastice | monastică | monasticum | monasticī | monasticae | monastică |
| Accusatif | monasticum | monasticăm | monasticum | monasticōs | monasticās | monastică |
| Génitif | monasticī | monasticae | monasticī | monasticōrŭm | monasticārŭm | monasticōrŭm |
| Datif | monasticō | monasticae | monasticō | monasticīs | monasticīs | monasticīs |
| Ablatif | monasticō | monasticā | monasticō | monasticīs | monasticīs | monasticīs |
monasticus \Prononciation ?\
- (Christianisme) Monastique.
- Exemple d’utilisation manquant. (Ajouter)
Prononciation
- Reims (France) : écouter « monasticus [Prononciation ?] » (débutant)
Références
- « monasticus », dans Félix Gaffiot, Dictionnaire latin français, Hachette, 1934 → consulter cet ouvrage