monadicus
Latin
Étymologie
- Du grec ancien μοναδικός, monadikos.
Adjectif
| Cas | Singulier | Pluriel | ||||
|---|---|---|---|---|---|---|
| Masculin | Féminin | Neutre | Masculin | Féminin | Neutre | |
| Nominatif | monadicus | monadică | monadicum | monadicī | monadicae | monadică | 
| Vocatif | monadice | monadică | monadicum | monadicī | monadicae | monadică | 
| Accusatif | monadicum | monadicăm | monadicum | monadicōs | monadicās | monadică | 
| Génitif | monadicī | monadicae | monadicī | monadicōrŭm | monadicārŭm | monadicōrŭm | 
| Datif | monadicō | monadicae | monadicō | monadicīs | monadicīs | monadicīs | 
| Ablatif | monadicō | monadicā | monadicō | monadicīs | monadicīs | monadicīs | 
monadicus \Prononciation ?\
- Monadique.
- monadicus numerus. - L'unité.
 
 
Apparentés étymologiques
Références
- « monadicus », dans Félix Gaffiot, Dictionnaire latin français, Hachette, 1934 → consulter cet ouvrage