mixtus
Latin
Étymologie
Nom commun
| Cas | Singulier | Pluriel | 
|---|---|---|
| Nominatif | mixtŭs | mixtūs | 
| Vocatif | mixtŭs | mixtūs | 
| Accusatif | mixtum | mixtūs | 
| Génitif | mixtūs | mixtuum | 
| Datif | mixtūi ou mixtū | mixtibus | 
| Ablatif | mixtū | mixtibus | 
mixtus \Prononciation ?\ masculin
Forme de verbe
| Cas | Singulier | Pluriel | ||||
|---|---|---|---|---|---|---|
| Masculin | Féminin | Neutre | Masculin | Féminin | Neutre | |
| Nominatif | mixtus | mixtă | mixtum | mixtī | mixtae | mixtă | 
| Vocatif | mixte | mixtă | mixtum | mixtī | mixtae | mixtă | 
| Accusatif | mixtum | mixtăm | mixtum | mixtōs | mixtās | mixtă | 
| Génitif | mixtī | mixtae | mixtī | mixtōrŭm | mixtārŭm | mixtōrŭm | 
| Datif | mixtō | mixtae | mixtō | mixtīs | mixtīs | mixtīs | 
| Ablatif | mixtō | mixtā | mixtō | mixtīs | mixtīs | mixtīs | 
mixtus \Prononciation ?\ masculin
- Participe passé de misceo.
Références
- « mixtus », dans Félix Gaffiot, Dictionnaire latin français, Hachette, 1934 → consulter cet ouvrage