mittendarius
Latin
Étymologie
- (Adjectif) Dérivé de mittendus, avec le suffixe -arius.
- (Nom commun) Substantivation de l’adjectif mittendarius.
Adjectif
| Cas | Singulier | Pluriel | ||||
|---|---|---|---|---|---|---|
| Masculin | Féminin | Neutre | Masculin | Féminin | Neutre | |
| Nominatif | mittendarius | mittendariă | mittendarium | mittendariī | mittendariae | mittendariă |
| Vocatif | mittendarie | mittendariă | mittendarium | mittendariī | mittendariae | mittendariă |
| Accusatif | mittendarium | mittendariăm | mittendarium | mittendariōs | mittendariās | mittendariă |
| Génitif | mittendariī | mittendariae | mittendariī | mittendariōrŭm | mittendariārŭm | mittendariōrŭm |
| Datif | mittendariō | mittendariae | mittendariō | mittendariīs | mittendariīs | mittendariīs |
| Ablatif | mittendariō | mittendariā | mittendariō | mittendariīs | mittendariīs | mittendariīs |
mittendarius \Prononciation ?\
Nom commun
| Cas | Singulier | Pluriel |
|---|---|---|
| Nominatif | mittendarius | mittendariī |
| Vocatif | mittendarie | mittendariī |
| Accusatif | mittendarium | mittendariōs |
| Génitif | mittendariī | mittendariōrum |
| Datif | mittendariō | mittendariīs |
| Ablatif | mittendariō | mittendariīs |
mittendarius \Prononciation ?\ masculin
Références
- « mittendarius », dans Félix Gaffiot, Dictionnaire latin français, Hachette, 1934 → consulter cet ouvrage