miratus
Latin
Étymologie
Nom commun
| Cas | Singulier | Pluriel |
|---|---|---|
| Nominatif | miratŭs | miratūs |
| Vocatif | miratŭs | miratūs |
| Accusatif | miratum | miratūs |
| Génitif | miratūs | miratuum |
| Datif | miratūi ou miratū |
miratibus |
| Ablatif | miratū | miratibus |
miratus \Prononciation ?\ masculin
- Admiration.
- Exemple d’utilisation manquant. (Ajouter)
Forme de verbe
| Cas | Singulier | Pluriel | ||||
|---|---|---|---|---|---|---|
| Masculin | Féminin | Neutre | Masculin | Féminin | Neutre | |
| Nominatif | miratus | mirată | miratum | miratī | miratae | mirată |
| Vocatif | mirate | mirată | miratum | miratī | miratae | mirată |
| Accusatif | miratum | miratăm | miratum | miratōs | miratās | mirată |
| Génitif | miratī | miratae | miratī | miratōrŭm | miratārŭm | miratōrŭm |
| Datif | miratō | miratae | miratō | miratīs | miratīs | miratīs |
| Ablatif | miratō | miratā | miratō | miratīs | miratīs | miratīs |
miratus \Prononciation ?\
Références
- « miratus », dans Félix Gaffiot, Dictionnaire latin français, Hachette, 1934 → consulter cet ouvrage