mintin

Étymologie

Du moyen breton mintin[1] issu du vieux breton metin[2] emprunté au bas-latin *mattinus lui-même issu du latin mātūtīnus[3].
À comparer au cornique metin, mettin et myttyn.

Nom commun

Mutation Singulier Pluriel
Non muté mintin mintinoù
Adoucissante vintin vintinoù

mintin \ˈmĩntĩn\ masculin

  1. Matin.
    • Ar mintin-mañ da cʼhwecʼh eur hanter e kavan ur pezh kaier war taol ar gegin dindan ma bolenn.  (Mich Beyer, Seizh Devezh Warn-ugent, An Alarcʼh Embannadurioù, 2006, page 16)
      Ce matin à six heures et demie, je trouve un énorme cahier sur la table de la cuisine sous mon bol.

Synonymes

Dérivés

  • mintin-cʼhouloù
  • mintin-gouloù
  • mintin-mat
  • mintinaat
  • mintinad
  • mintinajoù
  • mintinal
  • mintinapl
  • mintiniad
  • mintinius
  • mintinus
  • mintinvezh
  • mintinvezhiad

Références

  1. Jehan Lagadeuc, Catholicon, Tréguier, 1499
  2. Léon Fleuriot, A Dictionary of Old Breton - Dictionnaire du vieux breton - Part I, Toronto, 1985
  3. Victor Henry, Lexique étymologique des termes les plus usuels du breton moderne, J. Plihon et L. Hervé, Rennes, 1900lire sur wikisouce