mimicus
Latin
Étymologie
- Du grec ancien μιμικός, mimikós.
Adjectif
| Cas | Singulier | Pluriel | ||||
|---|---|---|---|---|---|---|
| Masculin | Féminin | Neutre | Masculin | Féminin | Neutre | |
| Nominatif | mimicus | mimică | mimicum | mimicī | mimicae | mimică |
| Vocatif | mimice | mimică | mimicum | mimicī | mimicae | mimică |
| Accusatif | mimicum | mimicăm | mimicum | mimicōs | mimicās | mimică |
| Génitif | mimicī | mimicae | mimicī | mimicōrŭm | mimicārŭm | mimicōrŭm |
| Datif | mimicō | mimicae | mimicō | mimicīs | mimicīs | mimicīs |
| Ablatif | mimicō | mimicā | mimicō | mimicīs | mimicīs | mimicīs |
mimicus \Prononciation ?\
- (Théâtre) De mime, mimique, facial.
- Faux, feint, simulé.
Apparentés étymologiques
Références
- « mimicus », dans Félix Gaffiot, Dictionnaire latin français, Hachette, 1934 → consulter cet ouvrage