mieno
Espéranto
Étymologie
- (Date à préciser) Composé de la racine mien (« mine, air ») et de la finale -o (substantif).
Nom commun
| Cas | Singulier | Pluriel |
|---|---|---|
| Nominatif | mieno \mi.ˈe.no\ |
mienoj \mi.ˈe.noj\ |
| Accusatif | mienon \mi.ˈe.non\ |
mienojn \mi.ˈe.nojn\ |
mieno \mi.ˈe.no\
Dérivés
- fari mienon fieran al ludo mizera (faire contre mauvaise fortune bon cœur)
Prononciation
- Pays-Bas (partie continentale) (Wijchen) : écouter « mieno [Prononciation ?] »
- France (Toulouse) : écouter « mieno [Prononciation ?] »
Références
Bibliographie
- mieno sur le site Plena Ilustrita Vortaro de Esperanto (PIV)
Étymologie
- De l’espéranto.
Nom commun
| Singulier | Pluriel |
|---|---|
| mieno \Prononciation ?\ |
mieni \Prononciation ?\ |
mieno \ˈmjɛ.nɔ\