miaoual
Étymologie
Verbe
| Mutation | Forme | 
|---|---|
| Non muté | miaoual | 
| Adoucissante | viaoual | 
| Mixte | viaoual | 
miaoual \ˈmjɔ.wːal\ intransitif (voir la conjugaison), base verbale miaou-
- Miauler.
- Goude un eur hanter reuz ha tabacʼh, an targazh a ehanas miaoual, […]. — (Jakez Riou, An ti satanazet, Skridoù Breizh, 1944, page 66)- Après une heure et demie de tapage et de vacarme, le matou s’arrêta de miauler […].
 
- Ur saotr du war ar riblenn-straed a decʼhas kuit en ur viaoual pa voe darbet da’m zroad stekiñ outañ. — (Roparz Hemon, Beajour ar goañv in War ribl an hent, Éditions Al Liamm, 1971, page 13)- Une tache noire sur le trottoir s’enfuit en miaulant lorsque mon pied faillit la heurter.
 
 
Variantes
Synonymes
- mignaoual
Dérivés
- miaouadeg
- miaouadenn
- miaouer
- miaouerez
- miaouerezh
Vocabulaire apparenté par le sens
- miaoual figure dans le recueil de vocabulaire en breton ayant pour thème : chat.
Références
- Martial Ménard, Dictionnaire français-breton, Éditions Palantines, 2012, ISBN 978-2-35678069-0, page 863b