meurvaen
Étymologie
Nom commun
| Mutation | Singulier | Pluriel |
|---|---|---|
| Non muté | meurvaen | meurvein |
| Adoucissante | veurvaen | veurvein |
meurvaen \ˈmør.vɛn\ masculin
- Mégalithe.
A-dal miz Gwengolo betek miz Kerzu 1940 e teuas da Garnag ur strollad hendraourion alaman, da studiañ war an dachenn savadurioù meurvein ar cʼhornad, aesocʼh ma oa evito ur seurt enklask gant ar vro dindan o dalcʼh.
— (Traduit de l’allemand par Gwengourien et Maodez Glanndour, Mein meur Karnag, in Al Liamm, no 50, mai-juin 1955, page 28)- De septembre à juin 1940, un groupe d’archéologues allemands vint à Carnac pour étudier les mégalithes de la région, une telle recherche leur étant plus facile avec un pays sous leur domination.
Hennezh ne oa ar meurvein evitañ nemet roudoù kredennoù gwadsecʼhedik, ha, broudet gant ar cʼhoant da zisgwriañ an droug, e lakaas distrujañ a-zevri-kaer kement maen-sonn, kement peulvan, kement alez-toet, ha betek an disterañ roud eus sevenadurezh ar meurvein a oa cʼhoazh en e barrez d’ar cʼhoulz-se.
— (Herve Gouedard, An Iliz a-enep ar meurvein, in Ya !, no 417, 7 juin 2013, page 6)- Pour lui les mégalithes n’étaient que les traces de croyances sanguinaires, et, poussé par l’envie de déraciner le mal, il fit détruire chaque pierre levée, chaque menhir, chaque allée couverte, jusqu’à la moindre trace de la civilisation des mégalithes encore présente dans sa paroisse à cette époque.
Variantes
- maen-meur
Dérivés
- meurvaenel
- meurvaenouriezh
- meurveineg