metallicus
Latin
Étymologie
- Du grec ancien μεταλλικός, metallikós → voir metallum et -icus.
Adjectif
| Cas | Singulier | Pluriel | ||||
|---|---|---|---|---|---|---|
| Masculin | Féminin | Neutre | Masculin | Féminin | Neutre | |
| Nominatif | metallicus | metallică | metallicum | metallicī | metallicae | metallică |
| Vocatif | metallice | metallică | metallicum | metallicī | metallicae | metallică |
| Accusatif | metallicum | metallicăm | metallicum | metallicōs | metallicās | metallică |
| Génitif | metallicī | metallicae | metallicī | metallicōrŭm | metallicārŭm | metallicōrŭm |
| Datif | metallicō | metallicae | metallicō | metallicīs | metallicīs | metallicīs |
| Ablatif | metallicō | metallicā | metallicō | metallicīs | metallicīs | metallicīs |
metallicus \Prononciation ?\
Nom commun
| Cas | Singulier | Pluriel |
|---|---|---|
| Nominatif | metallicus | metallicī |
| Vocatif | metallice | metallicī |
| Accusatif | metallicum | metallicōs |
| Génitif | metallicī | metallicōrum |
| Datif | metallicō | metallicīs |
| Ablatif | metallicō | metallicīs |
metallicus \Prononciation ?\ masculin
Références
- « metallicus », dans Félix Gaffiot, Dictionnaire latin français, Hachette, 1934 → consulter cet ouvrage