mestrouer
Étymologie
Nom commun
| Mutation | Singulier | Pluriel |
|---|---|---|
| Non muté | mestrouer | mestrouiri |
| Adoucissante | vestrouer | vestrouiri |
mestrouer \mɛˈstruːɛr\ masculin
- Patron-pêcheur, patron de pêche.
D’ann 9 a viz Du ar vag Marie-Perrine, mestrouer, Diverrès d’eus Logonna-Daoulas, a zistroe d’eus Brest gant nao bassajer, daou vartolot hag eur mouss pa ’z eas da skei var veg Poulmic.
— (Keleier, in Feiz ha Breiz, no 47, 27 novembre 1879, page 384)- Le 9 novembre, le bateau Marie-Perrine, capitaine, Diverrès de Logonna-Daoulas, revenait de Brest avec neuf passagers, deux matelots et un mousse lorsqu’il alla s’échouer sur la pointe de Poulmic.
Gwelout a rit, Tina… Joz, eñ, gant e bevar bloaz war ’n ugent, a zo ur paotr a feson, ha mestrouer, mestr en e vourz.
— (Youenn Drezen, Porzh ar Gellvêneg, in Al Liamm, no 47, novembre-décembre 1954, page 30)- Vous voyez, Tina... Joz, lui, à vingt-quatre ans, est un homme de bonne façon, et patron, maître à son bord.
War-dro nav eur hanter, evel m’en doe soñjet ar mestrouer, ha dre forzh tennañ bourzhioù hed-ha-hed ar stêr, ec’h erruas ar Gurun, war he fouezig atav, e porzh-mor ar Pont.
— (Yann Bijer, Torrebenn !, Al Liamm, 2011, page 205)- Vers neuf heures et demie, comme l’eut imaginé le patron-pêcheur, et à force de tirer des bords le long de la rivière, le Kurun arriva, toujours lentement, au port de Pont-L’Abbé.
Références
- ↑ Albert Deshayes, Dictionnaire étymologique du breton, Éditions Label LN, 2021, page 519