merendarius
Latin
Étymologie
- (Adjectif) Dérivé de merenda (« déjeuner »), avec le suffixe -arius.
- (Nom commun) Substantivation de l’adjectif merendarius.
Adjectif
| Cas | Singulier | Pluriel | ||||
|---|---|---|---|---|---|---|
| Masculin | Féminin | Neutre | Masculin | Féminin | Neutre | |
| Nominatif | merendarius | merendariă | merendarium | merendariī | merendariae | merendariă |
| Vocatif | merendarie | merendariă | merendarium | merendariī | merendariae | merendariă |
| Accusatif | merendarium | merendariăm | merendarium | merendariōs | merendariās | merendariă |
| Génitif | merendariī | merendariae | merendariī | merendariōrŭm | merendariārŭm | merendariōrŭm |
| Datif | merendariō | merendariae | merendariō | merendariīs | merendariīs | merendariīs |
| Ablatif | merendariō | merendariā | merendariō | merendariīs | merendariīs | merendariīs |
merendarius \Prononciation ?\
Nom commun
| Cas | Singulier | Pluriel |
|---|---|---|
| Nominatif | merendarius | merendariī |
| Vocatif | merendarie | merendariī |
| Accusatif | merendarium | merendariōs |
| Génitif | merendariī | merendariōrum |
| Datif | merendariō | merendariīs |
| Ablatif | merendariō | merendariīs |
merendarius \Prononciation ?\
Références
- « merendarius », dans Félix Gaffiot, Dictionnaire latin français, Hachette, 1934 → consulter cet ouvrage